www.grocal.pl

Nic dodać, nic ująć. Bijemy rekord?!

Muszę to sobie gdzieś zapisać, bo ciągle zapominam i  googluje. Tutaj przynajmniej będzie w jednym miejscu.

find . -type d -exec chmod 755 {} \;
find . -type f -exec chmod 644 {} \;


Mój działający już nieco ponad 2 lata router D-Linka doczekał się następcy. Jako, że poprzednik zaczął świrować a Narnii chciała jednak nieco wolności dla swojego laptopa postawiłem na sprawdzoną przez ogół maszynę – Linksys WRT54GL. Cóż jest takiego ciekawego w tym routerze? Otóż oprogramowanie sprzętu oparto na… linuksie! Ba! Linksys opublikował nawet kod źródłowy do firmware’u, aby być zgodnym z licencją GPL. Takie posunięcie było strzałem w dziesiątkę. Okazało się, że po niedługim czasie pojawiły się alternatywne wersje oprogramowania wprowadzające różne nowe udogodnienia.

Router w wersji 1.1 przybył do mnie zaopatrzony w oprogramowanie o numerze 4.30.7. Zachęcony różnymi artykułami i postami w internecie postanowiłem dać szansę alternatywnemu oprogramowaniu zwłaszcza, że w domyślnych ustawieniach router nie pozwalał na ustawienie Static DHCP dla komputerów w LANie. Wybór padł na Tomato 1.02. Spodziewałem się problemów z wgrywaniem firmware’u ale… wszystko poszło bez zająknięcia i po paru minutach moim oczom ukazał się schludny interface „pomidora”. Tym sposobem mogę ustawić niemal każdy parametr routera: moc sygnału wifi, static DHCP, filtry po MACach, QoS etc. Generalnie jestem pod wielkim wrażeniem możliwości jakich dostarcza produkt zrobiony przez… kogoś innego niż producent. Myślę, że w tym tkwi przyszłość nie tylko oprogramowania ale i też sprzętu. Powiedzmy sobie szczerze – Linksys na pewno nie stracił na sprzedaży linii WRT54Gxx ale nawet nieźle spopularyzował swój sprzęt właśnie dzięki takiemu podejściu. Brawo!

Na koniec dorzucę jeszcze jedno sieciowe miejsce – www.openlinksys.info – polskie centrum WRT54Gxx i oprogramowania do niego. Warto zaglądać!

W ramach eksperymentów mających doprowadzić do wyjaśnienia tajemniczego resetowania liter napędów optycznych pod Windowsem przeinstalowalem… Ubuntu korzystając z Elokwentnego Emu AKA Ubuntu 6.12 PL. Zauważyłem wówczas, że Firefox strasznie męczy się z rozwiązywaniem nazw domen. Rozwiązanie było proste ale ciężko na nie wpaść. Od czego fora i google?

Aby rozwiązywanie nazw DNS działało sprawnie i szybko należy uruchomić aplet „Sieć” (System->Administracja->Sieć), wejść na zakładkę „Komputery” i… wywalić wszystko, co jest związane z IPv6.

Frozen Bubble to gra – legenda. Napisana w PERLu z wykorzystaniem SDL. Zna ją chyba większość użytkowników Linuksa. Wersja 1.0 dostępna jest także pod Windows. Najtrudniejszy poziom? Moim (i pewnie nie tylko moim) zdaniem – 70. Ale udało mi się go pokonać… trzy razy. Trzeci raz został przeze mnie udokumentowany. Do stworzenia nagrania użyłem CamStudio i VirtualDub a całość zakodowałem XVidem i wrzuciłem na YouTube’a.

This account has been found to have employed third party software designed to automate many aspects of the World of Warcraft game play experience. Such software runs contrary to the essence of World of Warcraft and provides an advantage over other players. In addition, use of this software can lead to exploitation and destabilization of the World of Warcraft server economy. As such, this account has been closed and will not be reopened under any circumstances. The recurring subscription on the account has been disabled to prevent further charges.

Właśnie przeczytałem na slashdocie, że Blizzard zaczął blokować konta użytkownikom grającym w „World of Warcraft” na platformie linuksowej z użyciem Cedegi. Oficjalnym powodem „bana” jest „using third party software designed to automate many aspects of the World of Warcraft game play experience”, czyli innymi słowy – cheatowanie. Oczywiście Blizz nie reaguje na interwencje poszkodowanych użytkowników.

Czyli co? Nici z grania pod Linuksem?